|
Crossroad ตอนที่ 9 'คนใกล้ตัว'
BY : Miracle
กิจกรรมภาคกลางวันในวันที่สองของทริปมิตติ้ง ไม่มีอะไรมากมาย ดูเหมือนจะเป็นการจับกลุ่มคุยกันของเพื่อนๆ สมาชิกเสียมากกว่า และพอถึงช่วงบ่าย สมาชิกกลุ่มใหม่ก็ทยอยเดินทางมาถึงน้ำตกวังตะไคร้ เสียงทักทายสลับกับการแนะนำตัว ดังเป็นระยะๆ ผมกับแฟนได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่อีกหลายคน ขณะที่ดีใจที่ได้พบกับเพื่อนใหม่ๆ ผมก็สลดใจในคราวเดียวกัน พลางคิดสงสัยว่ามีจำนวนผู้ติดเชื้อ HIV มากแค่ไหนกันนี่ เรื่องจำนวนผู้ติดเชื้อที่รายงานกันตามหน้าหนังสือพิมพ์ หรือข่าวในโทรทัศน์ ก่อนหน้านี้มันเป็นเพียงแค่ “ตัวเลข” จำนวนหนึ่ง ที่ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับชีวิตของผม ด้วยความที่คิดว่ามันยังไกลตัวเราเสียเหลือเกิน ทว่าวันนี้ผมเริ่มอยากจะรับรู้ตัวเลขที่แท้จริงนี้อีกครั้ง ว่าแต่ว่า ตัวเลขที่แท้จริงคืออะไรกันล่ะ ตัวเลขของผู้ติดเชื้อที่รู้ตัวแล้วน่ะเหรอ แล้วตัวเลขของผู้ติดเชื้อที่ไม่เคยตรวจเลือด และไม่เคยรู้ว่าตัวเองมี HIV อยู่ในตัวล่ะ มันมีจำนวนเท่าไหร่กัน เวลาผ่านไปจนถึงช่วงค่ำ คืนนี้พวกเราถูกเชิญเข้าไปร่วมงานปาร์ตี้แบบเอ็กซ์คลูซีฟ น่าตื่นเต้นดีเหมือนกันนะครับ ผมไม่รู้เลยว่า งานที่ว่าจะมีรูปแบบเป็นยังไง ปรากฎว่ามันเป็นการปิดห้องประชุมขนาดย่อม เพื่อจัดงานปาร์ตี้เฉพาะพวกเรา กิจกรรมในงานก็เป็นไปเพื่อความสนุกสนาน ไม่ว่าจะเป็นการประกวดหาดาวและเดือน กิจกรรมร้องเพลง และโชว์สุดพิเศษจากเพื่อนๆ สมาชิก ซึ่งก็เรียกเสียงหัวเราะได้ตลอดเวลา แน่นอนเครื่อมดื่มแอลกอฮอล์ช่วยทำให้บรรยากาศผ่อนคลายมากยิ่งขึ้น ผมกับแฟนแชร์โต๊ะร่วมกับเพื่อนอีกหนึ่งกลุ่ม รอยยิ้มถูกส่งให้กันไปมารอบๆ ตัว จะว่าไปบรรยากาศเหมือนอยู่ในผับเหมือนกันแฮะ ห้องมืดๆ มีเพียงแสงไฟวูบวาบ และเสียงเพลงกระหึ่ม “อ้าว ดูเหมือนจะมีสมาชิกของเราเพิ่งเดินทางมาถึง ขอเชิญขึ้นมาแนะนำตัวหน่อยครับ ... กลุ่มใหม่ที่เพิ่งมานั่นล่ะ ขึ้นมาบนเวทีเลย” เสียงประกาศของพิธีกรจำเป็นของทริป ดึงความสนใจของผู้ร่วมงานได้เพียงบางส่วน เพราะส่วนใหญ่จะจับกลุ่มคุยกันเองมากกว่าจะสนใจกิจกรรมบนเวที “สวัสดีครับ เอ (นามสมมติ) ครับ ยูสเซอร์ที่ใช้ในเว็บบอร์ดคือ ...” เสียงคุ้นๆ ที่ดังมาจากบนเวที ทำให้ผมต้องชะเง้อมอง “เฮ้ย!!” ผมเผลออุทานออกมาเสียงดัง จนทำให้แฟนหนุ่มของผมต้องหันไปมองตาม “อ้าว นั่นเพื่อนคุณนี่” แฟนผมก็มีอาการตกใจไม่แพ้กัน ที่เห็นยืนอยู่บนเวที คือ พี่เอ เพื่อนรุ่นพี่ของผม ที่สนิทสนมกันมา 5 – 6 ปี เที่ยวกลางคืนด้วยกันมาเสาร์เว้นเสาร์ เที่ยวต่างจังหวัดนอนค้างอ้างแรมกันมาหลายทริป โดยที่ผมไม่เคยรู้เลยว่า พี่เอเป็นหนึ่งในผู้ติดเชื้อ HIV “พี่เอ!” ผมเอ่ยทักพี่เอทันทีที่พี่เค้าเดินลงจากเวทีผ่านมาทางโต๊ะที่ผมยืนอยู่ “อ้าว มาด้วยเหรอ” “ครับพี่ มากับแฟนน่ะ” ผมหันไปหาแฟน ทั้งคู่ทักทายกันแล้วปล่อยให้ผมได้คุยกับพี่เอแบบยาวๆ ผมเล่าเรื่องระหว่างผมกับแฟนให้พี่เอฟัง พี่เอดูจะไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่ผมยืนยันจะคบกับแฟน ทั้งๆ ที่เค้ามีเชื้อ HIV ส่วนตัวพี่เอเองนั้น ก็รู้ตัวว่าติดเชื้อมาได้สักพักแล้ว โดยน่าจะได้รับเชื้อมาจากแฟนเก่าคนหนึ่ง ก่อนจะแยกย้ายกันไปคืนนั้น ผมขอกอดกับพี่เอแน่นๆ หนึ่งที ผมอยากจะส่งกำลังใจไปให้พี่เอ อยากให้รู้ว่า ผมพร้อมที่จะยืนอยู่ข้างๆ เค้า และอยากกอดทดแทนกับเวลาที่ผ่านมา ที่ผมใช้เวลาอยู่กับพี่เอ โดยไม่ได้รับรู้ถึงความเครียด กดดัน และสับสนของพี่เอเลย (โปรดติดตามตอนต่อไป) กลับไปอ่านตอนที่ 1 - จุดเปลี่ยน ตอนที่ 2 - นิรนาม ตอนที่ 3 - ลุ้น ตอนที่ 4 - บวกหรือลบ ตอนที่ 5 - เซ็กซ์ของเรา รักของเรา ตอนที่ 6 - มิตติ้งทริป ตอนที่ 7 - เพื่อนเก่า เพื่อนใหม่ ตอนที่ 8 - รับน้องใหม่ |
